Dalmackie wędrówki część 1.
Sądzę, że nie jestem pierwszym wielbicielem Chorwacji i jej wspaniałego magnetyzmu, który corocznie ciągnie wielkie rzesze turystów nad Adriatyk. W pierszej części cyklu, który pragnę przedstawić pod roboczym tytułem Dalmackie wędrówki, chciałbym zachęcić do odwiedzenia miejsca, które przez wielu uważane jest jako miejsce spotkań głównie windsurferów. Chodzi oczywiście o Półwysep Peljasac, a konkretnie niewielką miejscowość, jaką jest miasteczko Orebić.
Pragnę podzielić się z Państwem odrobiną przeżyć związanych z wielokrotnym odwiedzaniem tego pięknego kurortu. Ale po kolei: Orebić- to miejscowość cudnie położona na skalistym brzegu; leży u stóp pięknego szczytu Ilia, który wznosi się na blisko 1000 m.n.p.m.
Wycieczka na sam szczyt zajmuje dla wprawionego piechura około 4,5 h, ale mniej zawansowani na pewno znajdą coś dla siebie np. kapliczki, klasztor i wiele punktów widokowych. Droga do nich to tylko 30-40 minut marszu w góry. Z miejsc tych rozciągają się wspaniałe widoki na "błękitną lagunę". Przy dobrej pogodzie według niektórych tubylców można dostrzec ze szczytów nawet brzeg Italii.
W okolicy także znajduje się kilkanaście ciekawych miejsc nurkowych. Ja- miłośnik odkrywania piękna wielkiego błękitu postanowiłem pierwsze dni po przyjeździe poświęcić na rozglądanie się za podwodnymi atrakcjami. Zależało mi bardzo na tych dostępnych bezpośrednio z brzegu, ale także nie wykluczałem możliwości nurkowania w okolicach skalistych klifów sąsiadujących z licznymi w tym regionie małymi wysepkami, składającymi się na piękną lagunę. Czytając nieco o atrakcjach, wiedziałem, że można się w tym regionie natknąć na cudne ścianki, sporych rozmiarów gorgonie, małe jaskinie oraz wiele różnych gatunków ryb. I tutaj się nie zawiodłem - wielkie bogactwo fauny i flory jest widoczne na pierwszy rzut oka i praktycznie zaraz po zanurzeniu. Uśmiech pojawia się na twarzy błyskawicznie. Wiele z tych osobliwości można zobaczyć korzystając tylko z ABC. Większość miejsc nurkowych osiągalna jest wpław, do miejsc oddalonych o kilka kilometrów można dostać się rowerami lub kajakami, których wypożyczalnie są praktycznie na każdym polu namiotowym. Aby dotrzeć do bardziej oddalonych miejsc trzeba skorzystać z usług lokalnych przewoźników.
Należy w tym momencie wspomnieć, że nurkowanie w Chorwacji możliwe jest tylko z aktualnym certyfikatem Chorwackiego Związku Nurkowego. Certyfikat ten kosztuje 100 kn, można go kupić w uprawnionych do tego punktach nurkowych (szczegóły można sprawdzić na http://www.diving-hrs.hr/) Certyfikat jest ważny przez rok i wydaje się go na podstawie uprawnień zdobytych podczas szkoleń. Miejsce, w którym chcemy nurkować musimy oznaczyć flagą lub boją, a największa dozwolona głębokość nurkowania z butlą to 40 metrów. Nurkować na bezdechu można praktycznie wszędzie bez posiadania pozwolenia, choć oczywiście należy stosować się do przepisów regulujących tego typu aktywność.
Najatrakcyjniejszym miejscem nurkowym regionu jest wrak 120 metrowego drobnicowca o nazwie „Bokka”- zatopiony na wysokości Mokalo -100 m. od linii brzegowej na cyplu, po lewej stronie od zatoczki, w której jest umiejscowiona cudowna kameralna plaża. Choć niewiele jest informacji na temat historii wraku jedno jest względnie pewne: kapitan podczas złych warunków pogodowych zlekceważył wszystkie procedury w wyniku, czego drobnicowiec osiadł na skałach w pobliżu Mokalo.
Głębokość na wraku waha się od 5-6 m na dziobie skierowanym w skalisty brzeg do 12-13 m. w stronę otwartego morza. Choć wrak, którego nie udało się odholować ze skał został solidnie rozerwany, to wiele pomieszczeń i elementów wyposażenia zachowało się w stanie nienaruszonym - są to między innymi 3 śruby napędowe, w tym jedna naprawdę sporych rozmiarów, część ogromnej ładowni, magazyn z zachowanymi półkami, na których jeszcze niedawno znajdowały się części zamienne, warsztat ślusarski z dwoma sporych rozmiarów imadłami i wiele, wiele innych. Zwiedzanie zewnętrznych elementów jest ogólnie dostępne i ogranicza je tylko w zasadzie sprawność nurków i podstawowe umiejętności nurkowania także w ABC. Penetrowanie wnętrza wymaga umiejętności specjalnych, a także przeszkolenia w zakresie nurkowania wrakowego, tak, więc nowicjuszom polecam raczej oglądanie wraku z zewnątrz. Niestety będąc w tym miejscu po raz kolejny można zaobserwować niszczycielską działalność nurków, którym zabranie zachowanych elementów wyposażenia (jak np.: lampy pozycyjne) stanowi chyba szczyt do dumy, a jest to niestety zwykły akt wandalizmu nurkowego.
To na początek pierwszej dalmackiej wędrówki. W kolejnych postaram się przedstawić ciekawe miejsca, które warto odwiedzić. Zapewniam półwysep kryje jeszcze wiele niespodzianek i nawet dwutygodniowy urlop nie pozwoli poznać wszystkich. Bywam w tym miejscu już od kilku lat i ciągle jestem czymś ciekawym zaskakiwany.
Pozdrawiam Artur Bilewski
